Κάλεσμα για την οικονομική στήριξη του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Το Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών/στριών δημιουργήθηκε το 2010 σε μια συγκυρία, όπου από τη μια πλευρά, η σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση εφορμούσε με όχημα την οικονομική κρίση, κι από την άλλη, ο ριζοσπαστικός χώρος, με πρόσφατη την εμπειρία της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη του ΄08, βρισκόταν σε μια άνθιση δραστηριοποίησης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η καταστολή έγινε ακόμα πιο σφοδρή με αποτέλεσμα τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό πολιτικών κρατούμενων. Σε αυτό, ακριβώς, το πλαίσιο συγκροτήθηκε το ταμείο αλληλεγγύης που ως αρχικό στόχο έθεσε τη συνεπή και σταθερή στήριξη όσων διώκονται ή φυλακίζονται για την ανατρεπτική τους δράση ή για τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Βασική στόχευση της δομής αποτελεί η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους/τις φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες μέσα από μια κινηματική διαδικασία, η οποία θα πήγαινε την υλική διάσταση της αλληλεγγύης ένα βήμα παραπέρα από τις στενές οικογενειακές, φιλικές, συντροφικές σχέσεις, όπως επίσης και η συνδρομή στην άμεση κάλυψη έκτακτων καταστάσεων (δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις διωκόμενων). Από εκεί και πέρα, ανάμεσα στις προτεραιότητες των ανθρώπων που απαρτίζουν τη δομή, παραμένουν οι έμπρακτες κινήσεις αλληλεγγύης, το χτίσιμο γεφυρών επικοινωνίας των μέσα με τους έξω και η ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων εντός και εκτός των τειχών.

Από το 2010 μέχρι σήμερα, το ταμείο προσπαθεί να αποκτήσει μια σταθερή και συνεπή πολιτική, ηθική, υλική στήριξη για τη συγκέντρωση πόρων, οι οποίοι προέρχονται, κατά βάση, από την ατομική συνειδητή συμμετοχή της καθεμιάς και του καθενός μας, καθώς και από ομάδες και συλλογικότητες, συμβάλλοντας στη συνέχιση της έμπρακτης αλληλεγγύης. Η διαρκής κρατική καταστολή, ωστόσο, έχει ως αποτέλεσμα τον μεγάλο αριθμό των πολιτικών κρατουμένων και των δικαστικών εξόδων, και κατ’ επέκταση τις ιδιαίτερα αυξημένες υλικές ανάγκες. Τη δεδομένη χρονική περίοδο το ταμείο στηρίζει σε σταθερή μηνιαία βάση 24 κρατούμενους (Αθανασοπούλου Κωνσταντίνα, Βαλαβάνη Δήμητρα, Γιαγτζόγλου Κωνσταντίνο, Δημητράκη Γιάννη, Κουφοντίνα Δημήτρη, Κωστάρη Ηρακλή, Μιχαηλίδη Γιάννη, Ξηρό Σάββα, Πετρακάκο Γιώργο, Σακκά Κώστα, Σεϊσίδη Μάριο, Σταθόπουλο Βαγγέλη, Χριστοδούλου Σπύρο και τους 11 Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές). Επίσης σε πολλές περιπτώσεις προσπαθούμε στο μέτρο του δυνατού να καλύψουμε δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις συντρόφων/ισσών που διώκονται λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας, της δράσης τους ή ακόμα και λόγω της συγγενικής/συντροφικής σχέσης που έχουν με φυλακισμένους αγωνιστές/στριες.

Μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια που δραστηριοποιούμαστε πολλές φορές έχουμε απευθυνθεί σε συντρόφους/-ισσες, σε στέκια και συλλογικότητες καθώς η εξασφάλιση των οικονομικών πόρων ήταν πάντα μια δύσκολη διαδικασία. Η αλληλεγγύη και η συμμετοχή των συντρόφων και συντροφισσών τόσο από τον ελλαδικό χώρο, όσο και από το εξωτερικό είναι ο κύριος λόγος που με συνέπεια σταθήκαμε δίπλα στους φυλακισμένους μας συντρόφους. Στην παρούσα συνθήκη που διανύουμε, ειδικότερα με βάση τα νέα δεδομένα της εξάπλωσης του ιού και των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλει το κράτος με αφορμή αυτό, η εξασφάλιση των πόρων για την υλική στήριξη των εντός των τειχών καθίσταται και πάλι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά. Κάτι που δυστυχώς έρχεται να προστεθεί στις ήδη δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζουν τόσο οι σύντροφοι/ισσες εντός των τειχών, όπως εξάλλου και ο συνολικός πληθυσμός των φυλακών, και αυτός είναι ο λόγος που απευθυνόμαστε ξανά σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Ο υπερπληθυσμός των ελληνικών φυλακών με τον αναγκαστικό συνωστισμό κρατουμένων σε κελιά και θαλάμους που θυμίζει ανθρώπινες κυψέλες, η ανεπαρκής -και ανά περιπτώσεις- ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η μη παροχή της δυνατότητας αυτοπροστασίας (απαγόρευση προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού όπως αντισηπτικά), η διατήρηση του εγκλεισμού ακόμα και για πλέον ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (ηλικιωμένα ή ασθενή άτομα) δημιουργούν συνθήκες για το ξέσπασμα μιας πανδημίας με σαφώς μεγαλύτερους δείκτες θνησιμότητας από ότι έξω στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο μπορεί να ισοδυναμεί με καταδίκη σε θανατική ποινή για πολλούς ανθρώπους εντός των φυλακών. Μια ανησυχία που έχει προκαλέσει ντόμινο κινητοποιήσεων στις φυλακές με βασικά αιτήματα την αποσυμφόρηση και την τήρηση βασικών μέτρων προστασίας για τους κρατούμενους. Αφετηρία των κινητοποιήσεων υπήρξαν οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και στη συνέχεια επεκτάθηκαν στις φυλακές Χανίων (Κρήτη), Αγίου Στεφάνου (Πάτρα), Λάρισας ενώ μέσα σε αυτό το διάστημα έχει εκδοθεί και κείμενο με ονομαστικές υπογραφές 856 κρατουμένων από όλες τις πτέρυγες των αντρικών Φυλακών Κορυδαλλού.

Σε αυτήν τη συνθήκη λοιπόν το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του συνεχίζουν σε μια συγκεκριμένη πεπατημένη. Ενώ κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λαμβάνεται για την προστασία του πληθυσμού των φυλακισμένων, διακόπτουν την επαφή τους με τον έξω κόσμο απαγορεύοντας τα επισκεπτήρια συγγενών και δικηγόρων, προβαίνουν σε αντίποινα και σε εκδικητικά μέτρα όπου εκδηλώνονται εστίες διαμαρτυρίας: απαγωγές-μεταγωγές συντρόφων/αγωνιστών στην περίπτωση της κινητοποίησης στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού με την απαγωγή δύο γυναικών κρατουμένων και τη μεταφορά τους στις φυλακές Θήβας σε καθεστώς καραντίνας (μία εξ αυτών η πολιτική κρατούμενη μέλος τους ΕΑ Πόλα Ρούπα, ενώ μερικές μέρες αργότερα έγινε βίαιη μεταγωγή στις φυλακές Δομοκού του επίσης πολιτικού κρατούμενου και μέλος του ΕΑ Νίκου Μαζιώτη), στέρηση προαυλισμού των κρατουμένων στις φυλακές Χανίων, εισβολές μπάτσων, έρευνες και καταστροφές κελιών στις φυλακές Πάτρας. Παράλληλα στήνουν κατηγορητήρια σε συντρόφους/ισσες, συνεχίζοντας τις διώξεις και τις φυλακίσεις αγωνιστών-αγωνιστριών μέσα στη γενική συνθήκη της πανδημίας υπενθυμίζοντας τις μόνιμες προτεραιότητες του κράτους την ίδια στιγμή που οι εξαγγελίες τους για μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών αφορά έναν μικρό -αναλογικά με το συνολικό πληθυσμό- αριθμό κρατουμένων, που δεν υπερβαίνει τους χίλιους πεντακόσιους.

Ως ταμείο, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ανακοινώνουμε την απόφασή μας να αναστείλουμε όλες τις προγραμματισμένες δημόσιες δράσεις μας για το άμεσο μέλλον, ωστόσο δεν αναστέλλουμε την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους. Σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε, ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να ανακοινώσουμε την προσωρινή μείωση του ποσού με το οποίο στηρίζουμε υλικά τους έγκλειστους συντρόφους και συντρόφισσες προκειμένου να προσπαθήσουμε να ανταπεξέλθουμε στη στήριξή τους με συνέπεια και το επόμενο διάστημα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το Ταμείο Αλληλεγγύης αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας και λειτουργίας ενός θεμελιώδους κομματιού του που είναι η οικονομική στήριξη των φυλακισμένων αγωνιστριών και αγωνιστών. Η αδυναμία του, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της περιόδου αυτής, να εξασφαλίσει πόρους από τις δημόσιες δράσεις του θα το οδηγήσει τους καλοκαιρινούς μήνες σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο και η στήριξη των πολιτικών κρατουμένων θα είναι πρακτικά αδύνατη. Ο μόνος τρόπος αυτό να αποφευχθεί είναι η υλική/οικονομική στήριξη από όλο τον κόσμο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Από όλους τους ανθρώπους και όλες τις συλλογικότητες που θεωρούν τους/τις φυλακισμένους/ες αγωνιστές και αγωνίστριες κομμάτι του κόσμου του αγώνα που όλοι και όλες -με κάθε τρόπο που μπορούμε- δίνουμε ενάντια στον βάρβαρο κόσμο της εξουσίας. Το σύνθημα «κανένας και καμία μόνος και μόνη στα χέρια του κράτους» γίνεται τις μέρες αυτές πιο επιτακτικό όσο και χειροπιαστό από ποτέ. Σας καλούμε να το υπερασπιστούμε για ακόμα μια φορά στην πράξη. Η έμπρακτη αλληλεγγύη θα είναι ξανά το όπλο μας.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Mail επικοινωνίας για την οικονομική ενίσχυση: tameio@espiv.net

https://athens.indymedia.org/post/1604134/