Ανάληψη ευθύνης για κατ’ οίκον εμπρηστικές επιθέσεις

Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της ασταμάτητης παραγωγής και ροής ειδήσεων. Ο κυρίαρχος καθορίζεται απ’ τον έλεγχο επί της ροής των πληροφοριών και την κατοχή του μεγαλύτερου όγκου δεδομένων. Ο έλεγχος του ανθρώπινου δυναμικού πλέον γίνεται μέσω της διαρκούς ανάλυσης των δεδομένων που συλλέγονται καθημερινά απ’ τα ψηφιακά ίχνη του καθενός, και προσβλέπει σε μια εθελούσια υποδούλωση μπροστά στην κυρίαρχη θέση/τάση. Κάτι που συμβαίνει με όρους επιβολής κατά πολύ διαφορετικούς και σαφώς πιο συγκαλυμμένους σε σύγκριση με προηγούμενα χρόνια. Οι τακτικές αντιεξέγερσης και προληπτικής καταστολής απέναντι στους κολασμένους έχουν πλαισιωθεί από δυστοπικά τεχνολογικά μέσα, εξειδικευμένη γνώση και αρκετά ρευστές και σύνθετες μεθόδους έρευνας και συλλογής στοιχείων. Η διαρκής χαρτογράφηση του χώρου μας απ’ τις αστυνομικές δυνάμεις, με παραδείγματα τις προσαγωγές και τις συλλήψεις για αφισοκολλήσεις και παρεμβάσεις, ή τα φυτεμένα μικρόφωνα και μικροκάμερες σε σπίτια και οχήματα συντρόφων, αποσκοπεί στον συνεχή εμπλουτισμό της βάσης δεδομένων τους προς εκμετάλλευση απ’ τον κρατικό μηχανισμό.

Για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες μιας συστημικής επιβολής ακροδεξιού και ρατσιστικού λόγου απ’ το σύνολο των ΜΜΕ. Νομιμοποιείται μια εικόνα στρατιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου, με ορδές μπάτσων να διαχέονται σε κάθε στενό και πλατεία. Ο εθνικός κορμός απλώνει βαθύτερα τις ρίζες του στα άνυδρα χώματα της ξεπεσμένης του κληρονομιάς, στοχοποιώντας κάθε τι ξένο και παρεκκλίνον, δίνοντας πατήματα για την εκ νέου ανάδυση νεοναζί και φασιστών, οι οποίοι μέχρι πρότινος κρύβονταν κάτω απ’ την ομπρέλα του πατριωτισμού και της “αγανάκτησης”. Παρατηρούμε μια ολοένα αυξανόμενη ένταση στη δράση τους, που συνδυάζεται με επιχειρησιακή αναβάθμιση ως προς τα μέσα που χρησιμοποιούν, και προφανώς με την ανάλογη στήριξη και αναλγησία του κράτους. Οι ένοπλες περιφρουρήσεις πολιτών στον Έβρο με την ανοχή και την κάλυψη των αστυνομικών δυνάμεων αποτελούν μια ζοφερή εικόνα απ’ το μέλλον. Όσοι είχαν συνάψει άτυπη ή και τυπικη ανακωχή με την προηγούμενη κυβέρνηση προς χάριν της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατικής της μετριοπάθειας, έχασαν το “deal” μετά τον Ιούλιο. Όσοι πάλι στήριζαν τις πολιτικές του Σύριζα λόγω φιλικά προσκείμενων ιδεοληψιών, βγάζουν πνιχτές φωνές προσπαθώντας να πείσουν με τραγική αποτυχία ότι το μη χείρον βέλτιστον.

Το ελληνικό κράτος στην παρούσα ιστορική συγκυρία διαχειρίζεται τον εσωτερικό του εχθρό εφαρμόζοντας τη στρατηγική της έντασης, επιβάλλοντας καταστάσεις εξαίρεσης και δόγματα “τάξης και ασφάλειας”, ορθώνοντας μνημεία νίκης πάνω στους έγκλειστους και διωκόμενους συντρόφους και συντρόφισσές μας, επιδιώκοντας πάση θυσία την εγκαθίδρυση της καπιταλιστικής κανονικότητας και την αναχαίτιση κάθε εξεγερσιακής κίνησης. Είναι ευθύνη όλων μας η ανάπτυξη υλικοτεχνικής υποδομής και ο προσεκτικός σχεδιασμός των επόμενων βημάτων προς τη δημιουργία ενός αναρχικού κινήματος έτοιμου και ικανού να σταθεί ανάχωμα στην ολοκληρωτική καπιταλιστική επέλαση. Τους τελευταίους μήνες οι πράξεις ατομικής και συλλογικής ανταρσίας πυκνώνουν, ζωγραφίζοντας στον νυχτερινό καμβά των μητροπόλεων πύρινες λάμψεις εμπρησμών, εκκωφαντικές μελωδίες εκρήξεων και χαρούμενα χαμόγελα επιτυχημένων συνωμοσιών.

Οι κατ’ οίκον εμπρησμοί ως μία ακόμη εκ των καλών τεχνών

Το πλέγμα της κυρίαρχης κεφαλαιοκρατικής σχέσης δεν αποτελείται μόνο από απρόσωπα δίκτυα καπιταλιστικής βίας και αδυσώπητης αναπαραγωγής των κοινωνικών σχέσεων που αυτή καθορίζει και επιβάλλει. Δεν αποτελείται μόνο απ’ τον πνευματικό μας ακρωτηριασμό, τον κατακερματισμό μας, τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές της καπιταλιστικής τελετουργίας μέσα στο μητροπολιτικό εργοστάσιο που καταστρέφει τη μνήμη μας, τη δημιουργική μας φαντασία, την ταυτότητά μας. Δεν αποτελείται μόνο απ’ την επέκταση του κεφαλαίου σε κάθε δευτερόλεπτο της καθημερινότητάς μας, πέρα κι από την εργασιακή συνθήκη. Μια διαδικασία απονεύρωσης που καταστρέφει κάθε μη-καπιταλιστικό κύτταρο της μοναδικότητάς μας. Ο καπιταλιστικός σχηματισμός αποτελείται επίσης από ανθρώπους που, υπηρετώντας έναν κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό ρόλο, μετατρέπονται σε αναπόσπαστο τμήμα του. Αποτελούν πλέον μια από τις πολλές εκφάνσεις της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, γίνονται το σώμα και η φωνή της, τα μάτια και τα αυτιά της, τα όπλα που μας σημαδεύουν και η καταιγιστική της προπαγάνδα.

Η στρατηγική της προσωπικής στοχοποίησής τους εξυπηρετεί πολλαπλούς πολιτικούς και τακτικούς στόχους. Μεταφέρει στα σπίτια τους -στους χώρους όπου αισθάνονται ασφαλείς και άτρωτοι- τον φόβο και την τρομοκρατία που καλλιεργούν και εξασκούν ενάντια στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους. Αποδεικνύει ότι με οργάνωση, θέληση και αποφασιστικότητα μπορούμε να τους πλήξουμε. Ότι επιλέγοντας εμείς τον κατάλληλο χρόνο και τόπο, επιλέγοντας την αντάρτικη μεθοδολογία ως εργαλείο σύγκρουσης και αντιπαράθεσης, γινόμαστε τα μέτωπα αντεπίθεσης στην προληπτική στρατηγική αντιεξέγερσης του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι στο χέρι μας να υπενθυμίσουμε στους ένθερμους θεματοφύλακες του καπιταλιστικού κόσμου πως μπορούν να συναντήσουν αποφασιστικές αντιστάσεις αν αντιληφθούμε τις συνολικές διαστάσεις του κοινωνικού πολέμου. Αν μετατρέψουμε σε γεγονός τις υλικές συνέπειες που θα κληθούν να πληρώσουν όλοι όσοι στελεχώνουν έμπρακτα τον σύγχρονο ζόφο.

Φτάνει να αποφασίσουμε να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι και να οργανωθούμε. Να φέρουμε τη μάχη στις αυλές τους, έξω απ’ τις πόρτες τους. Γιατί, αν και οι ανθρωποι που στελεχώνουν θέσεις κάποιας σημασίας στην εξουσιαστική πυραμίδα είναι αναλώσιμοι, δε χάνεται διόλου η πολιτική σημασία τού να τους επιστρέψεις τον φόβο και τον ψυχοσωματικό πόνο που έχουν ασκήσει σε καταπιεσμένα και εξεγερμένα υποκείμενα. Να γίνουμε η διαρκής απειλή που επικρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Η απειλή που τους κάνει να χρειάζονται 24ωρη φύλαξη από πάνοπλους κάτω απ’ τα σπίτια τους ή κατά τις μετακινήσεις τους, κάμερες σε κάθε γωνία, και εν τέλει έναν ολόκληρο μηχανισμό έρευνας, πρόληψης, συλλογής δεδομένων, καταστολής και δικαιοδότησης της ξεφτίλας τους. Ας είναι αυτή η απειλή που θα τους στοιχειώνει. Οι ενεργοί υπερασπιστές της δυστοπικής νεοφιλελεύθερης κανονικότητας βρίσκονται στο στόχαστρο. Επομένως, θεμιτό θα ήταν να μετράνε τις επιλογές και τα λόγια τους, αναλαμβάνοντας τη βαρύτητα που σκοπεύουμε να τους αποδώσουμε καθώς μετράμε τις διευθύνσεις τους.

Ξεδιπλώνοντας στη δημόσια σφαίρα τις δικές μας ρίζες και αφετηρίες

Να λοιπόν από πού προερχόμαστε. Από τα διαμερίσματα του θλιβερού τσιμέντου και της απομόνωσης των μητροπόλεων. Από τις κρίσεις συνείδησης που απέτυχαν να μας προκαλέσουν τα ΜΜΕ με πλύση εγκεφάλου και αντιστροφή της πραγματικότητας. Από τη μαζική κουλτούρα του καταναλωτισμού και τις διαφημιστικές πινακίδες που διαμορφώνουν πλαστές ανάγκες για να γεμίζουμε τις τσέπες των αφεντικών. Από τη σωματική τιμωρία των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα και στις διαδηλώσεις, όταν αποφασίζουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας απέναντι στην εξουσία. Από την ιδεολογία της “μη βίας”, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ταπεινωτική υπόκλιση και ένα κάλεσμα στους κυρίαρχους να συνεχίσουν το δολοφονικό έργο τους. Από την κατάθλιψη που σπέρνει μαζικά ο καπιταλισμός με την ασφυκτική πίεση, την εικονική αποχαύνωση, την καταστροφή κάθε υγιούς κοινωνικής σχέσης, ώστε να μας δώσει τη “λύση” να γιατρευτούμε με ψυχοφάρμακα, να γίνουμε άνευρες και άνευροι, δίχως συνείδηση, περιφερόμενα θύματα της μεταμοντέρνας παρακμής.

Μπροστά στο βίαιο παρόν της εποχής μας, αρνούμαστε να παραμείνουμε απαθείς υποτελείς και μίζεροι παρατηρητές. Θέλουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Ενάντια στις λειτουργίες διαχείρισης και αναπαραγωγής του καπιταλιστικού κόσμου, ενάντια στον πόλεμο όλων εναντίον όλων, την εξατομίκευση, τον διαρκή ανταγωνισμό. Θέλουμε να στήσουμε οδοφράγματα αντίστασης σε ένα κράτος που καλλιεργεί τον εθνικισμο και τον ρατσισμό. Που διαχωριζει τους ανθρώπους σε ξένους και ντόπιους. Που αποφασίζει για τη ζωή τους ή τον θάνατό τους στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα υπό τον ήχο πολεμικών τυμπανοκρουσιών και τις κραυγές του κοινωνικού εκφασισμού να εξαπλώνονται παντού.

Η αναρχία, ως ενσάρκωση του συνεχούς πολέμου για την ελευθερία, αποτελεί τη μόνιμη υπενθύμιση στους ανθρώπους που στελεχώνουν τους εξουσιαστικούς θεσμούς ότι μπορεί να αποτελέσει μια μικρογραφία εκδίκησης για όλους και όλες όσες νιώθουμε πως ο καπιταλισμός είναι μεταμφιεσμένος κοινωνικός θάνατος, η ανοιχτή πληγή απ’ όπου σταλάζει το αίμα των κολασμένων όλου του κόσμου. Μια μικρογραφία εκδίκησης για όσες και όσους νιώθουμε ότι έχουμε χάσει χιλιάδες όμορφες μέρες κλεισμένοι στα εργασιακά κάτεργα, παράγοντας κέρδη για τα αφεντικά. Ότι έχουμε χάσει χιλιάδες όμορφες μέρες φυλακισμένες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ανοιχτά και τα κλειστά κέντρα κράτησης και τις φυλακές τους. Ότι τσακίζουμε μέρα με τη μέρα τα σώματά μας για να ανταπεξέλθουμε στις παράλογες απαιτήσεις της εργοδοσίας. Ότι γινόμαστε αναλώσιμες και αναλώσιμοι για να μη διαταραχθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι’ αυτό και οι συγκεκριμένες ενέργειες αποτελούν και ένα σινιάλο αλληλεγγύης σε όσους και όσες διαβάζοντας αυτό το κείμενο εντοπίσουν εντός του ένα κομμάτι του εαυτού τους. Μια υπόσχεση ότι ο αγώνας συνεχίζεται. Μια ανοιχτή πρόσκληση, γιατί έχουμε ανάγκη συντρόφους και συντρόφισσες να δημιουργήσουμε αγωνιστικούς δεσμούς και συλλογικές προοπτικές. Ας κάνουμε το όραμα της ελευθερίας και της αντίστασης να πάρει σάρκα και οστά. Να γίνει ο εφιάλτης όσων μάς θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι.

Οι σχέσεις και οι αντιλήψεις μας είναι φυτεμένες σαν σπόρος βαθιά μέσα στο χώμα. Ανθίζουν σαν χαραματιές βλάστησης μέσα απ’ το μουντό και κρύο τσιμέντο. Ανθίζουν παντού και πάντα. Αυτή τη φορά άνθισαν μέσα απ’ τις εστίες φωτιάς και τους κρότους των εμπρηστικών/εκρηκτικών μηχανισμών που τοποθετήσαμε στις εξώπορτες και στις ιδιοκτησίες αβανταδόρων της καπιταλιστικής αθλιότητας που βιώνουμε και μαχόμαστε στη γεωγραφική μας επικράτεια.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις στις οικίες

• Του αστυνομικού συντάκτη του ΑΝΤ1 Μανώλη Ασαριώτη. Ο ρόλος τού να βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με το κράτος και να αποτυπώνει στον δημόσιο λόγο του την προπαγάνδα της κυβερνητικής ατζέντας, αποτελώντας ουσιαστικά φυσική προέκτασή της. Η αγαστή συνεργασία του με τους γνωστούς-άγνωστους κύκλους της αντιτρομοκρατικής που διαρρέουν κατασκευασμένα σενάρια για τη στοχοποίηση συντρόφων και συντροφισσών. Ο τυχοδιωκτισμός του και το αντιαναρχικό του μένος που τον οδηγούν στο να στήνει μια συνθήκη “ριάλιτι” γύρω από την προσωπική ζωή αγωνιστριών και αγωνιστών, να αναπαράγει τα σενάρια τις αστυνομίας, να κατασκευάζει ενόχους, να στρώνει το έδαφος για την καταστολή τους. Ο ρόλος του στο να συγκαλύπτει όλα τα εγκλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας σε βάρος αγωνιστών, μεταναστριών, αποκλεισμένων. Ήταν ορισμένοι από τους λόγους για τους οποίους τον επισκεφτήκαμε. Την επόμενη φορά που θα αναπαράγει κατασκευασμένα σενάρια και θα στοχοποιήσει ανθρώπους, ας σκεφτεί ότι το σπίτι του είναι γνωστό στους δικούς μας κύκλους.
• Του φασίστα πολιτικού Θάνου Τζήμερου. Ο ρόλος του ως ένας γραφικός πλην δυνητικά επικίνδυνος πολιτικός. Ο δημόσιος λόγος του με τοποθετήσεις που βεβηλώνουν νεκρούς, όπως τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τον Παύλο Φύσσα, ο ρατσιστικός και ξενοφοβικός του οχετός προς τους μετανάστες, η χυδαία αναπαραγωγή της θεωρίας των δύο άκρων και η εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Είναι μερικοί από τους δεκάδες λόγους για τους οποίους τον επισκεφτήκαμε. Για να λύσουμε την απορία και στον Θανούλη, μπορεί ο ίδιος να μην έχει ασκήσει κάποιο πολιτικό αξίωμα – έχει βέβαια εκλέξει 3 μέλη στο περιφεριακό συμβούλιο Αττικής. Όμως δεν παύει να αποτελεί έναν ορατό ακροδεξιό, νεοφιλελεύθερο πόλο συντηρητικών αφηγήσεων. Η ηλιθιότητά του μας εξέπληξε για ακόμη μια φορά, καθώς μάθαμε ότι κάνει έρανο για να μαζέψει χρήματα για την αποκατάσταση της καμμένης εισόδου του. Ας είναι σίγουρος ότι τώρα που γνωρίζουμε το σπίτι του μπορεί να καταθέσουμε σε ανύποπτο χρόνο και τον δικό μας έρανο.
• Της δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ Ιωάννας Μάνδρου και του δικαστικού συζύγου της. Για την εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του εξουσιομανούς ζεύγους δεν αναφέρθηκε τίποτα στα ΜΜΕ. Ο ρόλος της ως η ιέρεια του δικαστικού ρεπορτάζ, με την πάντα αντικειμενική πληροφόρησή της και τις έγκυρες πληροφορίες της. Μια πληροφόρηση που προέρχεται από τον σύζυγό της, ο οποίος είναι δικαστής με σημαντικό αξίωμα στην δικαστική ιεραρχία. Οι διαρκείς συκοφαντίες της σε βάρος πολιτικών κρατουμένων (υπόθεση άρνησης χορήγησης άδειας στον σύντροφο Δημήτρη Κουφοντίνα) και διωκόμενων αγωνιστών. Τα προσβλητικά της σχόλια για τη Μάγδα Φύσσα (ότι ήταν προκλητική απέναντι στον φονιά του γιου της). Το γεγονός ότι είναι υπεύθυνη για την διαρκή συγκάλυψη όλων των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, με κορωνίδα αυτό της Novartis, αφού πάντα φροντίζει να δημιουργεί κλίμα για την κοινωνική νομιμοποίηση των προτετελεσμένων απαλλακτικών αποφάσεων των δικαστικών αρχών. Το γεγονός ότι είναι στρατευμένη πολιτικά με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και τη συναντάει κανείς σε όλα τα άτυπα ραντεβού, εξόδους, συναντήσεις των πολιτικών της (με αποκορύφωμα βίντεο όπου χορεύει σε εκδήλωση του υπουργού Ναυτιλίας Γιάννη Πλακιωτάκη μαζί με όλο τον ακροδεξιό εσμό). Το γεγονός ότι αποτελεί φανατικό υπερασπιστή του φασισμού, των μνημονιακών προγραμμάτων, των κοινωνικών ανισοτήτων, της κρατικής καταστολής. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να την στοχοποίησουμε. Τόσο αυτή όσο και ο σύζυγός της ας έχουν καλά πλέον στο νου τους πως υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί που παραμένουν ανεξόφλητοι. Η επιλογή της Μάνδρου να στήνει στον τοίχο συντρόφισσες και συντρόφους μέσα από συκοφαντίες, ψέματα και εμμονές, ώστε να ακολουθούν στη συνέχεια δικαστικά καθάρματα -όπως ο σύζυγός της και οι “αριστοι” συνάδελφοί του, που τους φορούν στον λαιμό τη θηλιά του εγκλεισμού- δε θα μείνει δίχως κόστος.
• Του απόστρατου μπάτσου Μανώλη Θεμέλη, ο οποίος πλέον πολιτεύεται τοπικά στον δήμο Νέας Φιλαδέλφειας στο πλευρό του Γιάννη Βούρου, του Πασόκου δημάρχου της περιοχής. Μια επίθεση που επίσης αποκρύφτηκε πλήρως από τα ΜΜΕ. Στρατευμένος φασίστας, με ενεργό ρόλο στην αναπαραγωγή της κυβερνητικής στρατηγικής στη γειτονιά του. Έχοντας διατελέσει μπάτσος (μεταξύ άλλων) και στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας, και έχοντας περίοπτη θέση σε βασανιστήρια, επιθέσεις, τραμπουκισμούς και εξευτελισμούς κατά μεταναστών και μεταναστριών ανά τα χρόνια. Έχοντας υπηρετήσει την Ελληνική Αστυνομία με διάφορους τρόπους, πάντα πιστός στην αρχή της αναπαραγωγής της κυρίαρχης κανιβαλικής και εκμεταλλευτικής ηθικής. Ένας από τους πολλούς “ανώνυμους” μπατσάκους, θαμμένους καλά στον βούρκο της υποτιθέμενης ανωνυμίας που τους εξασφαλίζει η θέση τους ως αναλώσιμα εκτελεστικά όργανα. Τον ξεθάψαμε ως παραδειγματισμό προς κάθε αντίστοιχο καθίκι, θέλοντας να τους υπενθυμίσουμε πως έχουν κάνει πολύ συγκεκριμένες επιλογές ζωής οι οποίες δεν ξεχνιούνται. Ίσως ένα εμπρηστικό φιλοδώρημα στο όχημα ή την είσοδό τους να τους βοηθά να μη λησμονούν πως βρίσκονται στις πρώτες γραμμές του πολέμου κατά των εξεγερμένων και των κολασμένων, και πως αυτή η θέση μπορεί να έχει και προσωπικό τίμημα.

Την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες Κ. Αθανασοπούλου, Δ. Βαλαβάνη, και στον σύντροφο Γ. Μιχαηλίδη, που βρίσκονται πλέον σε συνθήκη εγκλεισμού έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής.

Δύναμη στη συντρόφισσα και τους τρεις συντρόφους που διώκονται για συμμετοχή σε υποτιθέμενη οργάνωση “Σύντροφοι-Συντρόφισσες”, έπειτα από κακοστημένη επιχείρηση-φάρσα της κρατικής ασφάλειας, που στόχο είχε να εκφοβίσει στο σύνολό του τον αναρχικό χώρο.

Σινιάλα αλληλεγγύης και δύναμης στον σύντροφο Gabriel Pombo da Silva, στους δύο συλληφθέντες στη Μαδρίτη για εμπρησμό ΑΤΜ, στους τρεις απ’ το Παγκάκι του Πάρκου στη Γερμανία, και σε όλους τους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες κρατουμένους και κρατούμενες στις φυλακές της Ρωσίας και της Ιταλίας.

Ο νους μας δίπλα στις έγκλειστες και τους έγκλειστους που εξεγείρονται ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης στις ιταλικές φυλακές, έπειτα απ’ τη γενικευμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Στην καδριά μας καίει ακόμα η φλόγα της εξέγερσης στη Χιλή, και δεν ξεχνάμε ούτε τους πεσόντες, ούτε τις φυλακισμένες και τους φυλακισμένους, ούτε τους ανθρώπους που δέχτηκαν στα σώματά τους τη βαναυσότητα των ένστολων καθαρμάτων.

Και επειδή η μνήμη είναι όπλο στα χέρια μας, ο Λάμπρος Φούντας συντροφεύει πάντα τις καρδιές και τους αγώνες μας. Στις 10 του Μάρτη κανείς δεν πεθαίνει, η 10 του Μάρτη αντάρτες γεννά.

Αναρχικές Ομάδες Νυχτερινών Επισκέψεων

ΥΓ: Θεωρούμε ότι θα ήταν τουλάχιστον αναντίστοιχο των περιστάσεων να αναφερθούμε αποσπασματικά γύρω από το θέμα του ιού COVID – 19. Σημειολογικά μόνο επιθυμούμε να σταθούμε στις εφαρμοσμένες ασκήσεις κοινωνικής αποξένωσης, αποστασιοποίησης, ιδιώτευσης, μοναξιάς, ανασφάλειας και φόβου για το διπλανό μας. Ασκήσεις εμπέδωσης του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, της στρατιωτικοποίησης των μητροπόλεων, της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με όρους στρατιωτικής και πολεμικής διαχείρισης στο κοινωνικό πεδίο, της ρευστής και ελαστικής αναπροσαρμογής των εργασιακών σχέσεων μέσω της τηλε-εργασίας και των προσωρινών προσλήψεων, της κατακρήμνυσης κάθε συλλογικού αισθήματος στους χώρους εργασίας ή κοινωνικής αναπαραγωγής. Ασκήσεις κλειστών στομάτων και ματιών μπροστά στον σύγχρονο αναβαθμισμένο πανοπτικό έλεγχο, τις θερμικές κάμερες ή τις κάμερες άμεσης βιομετρικής ανάλυσης, τα αθόρυβα drones πάνω απ’ τα κεφάλια μας, τη νομιμοποίηση του γεωεντοπισμού μέσω των κινητών μας. Ασκήσεις αναισθησίας και αδιαφορίας μπροστά στο πλήρες ξεδίπλωμα της σύγχρονης θανατοπολιτικής και του κοινωνικού αναθεματισμού των μεταναστών, των φυλακισμένων, των αστέγων, ανθρώπων δηλαδή που πρακτικά δε θα μπορούσαν να τηρήσουν το διαβόητο “Μένουμε σπίτι”, διότι είτε δεν έχουν σπίτι, είτε “σπίτι τους” είναι οι χώροι όπου στοιβάζονται αόρατοι, με μηδενική μέριμνα, καθώς δε λογαριάζονται ως “κανονικοί άνθρωποι”, ως “πολίτες”, αλλά ως περιττά σώματα.

Η διαχείριση της παρούσας “υγειονομικής κρίσης”, με πολεμικούς μάλιστα όρους, αποτελεί ένα ακόμη σημείο του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Είναι ευθεία επίθεση στους εξόριστους και τις εξόριστες απ’ το βασίλειο των προνομίων, καθώς δεν υπάρχει ένα χρυσό κλουβί για να τους περιμένει να κλειστούν στωικά, αλλά επισφαλείς και κακοπληρωμένες υπερωρίες, βάναυσες εργατοώρες δίχως τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής, απολύσεις και ανεργία, κυνήγι για επιδόματα, πλήρης αγωνία και ανασφάλεια για το τι μέλλει γενέσθαι. Η ταξική εκεχειρία που καλούμαστε να υπογράψουμε μπροστά στον “αόρατο εχθρό που απειλεί την ανθρωπότητα”, καθιστά για εμάς όλο και πιο ορατό το πού πρέπει να στρέψουμε τα πυρά μας. Αυτό που νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε με τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας τώρα είναι πως, πέρα από τα -αυτονόητα για εμάς- ζητήματα αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και αυτοπροστασίας, η συγκυρία δεν πρέπει να μας βρει κατώτερους των περιστάσεων, αλλά έτοιμες και έτοιμους. Επικοινωνούμε – Συζητάμε – Οργανωνόμαστε – Προετοιμαζόμαστε. Ώστε στην επερχόμενη καπιταλιστική κρίση και τον πόλεμο που θα μας κυρήξουν να σταθούμε στο ύψος της εποχής μας.

https://athens.indymedia.org/post/1603938/